ကရင္ျပည္နယ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ပိုင္းတြင္တည္ရွိၿပီး ၁၁၇၃၀.၈၅ စတုရန္းမိုင္က်ယ္၀န္းသည္။ ကရင္၊ ပအိုင္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္းစသည့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား ေရွးပေ၀သဏီကတည္းကပင္ ခ်စ္ခင္စည္းလံုးစြာေနထိုင္ၾကလာခဲ့ၾကသည္။ လြင္ျပင္၊ ေတာင္တန္း၊ သစ္ေတာမ်ားႏွင့္ဆက္စပ္ေနေသာ ျပည္နယ္ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္၏အေရွ႕ဘက္ပိုင္းတြင္ ေျမာက္မွ ေတာင္သို႔သြယ္တန္းေနေသာေတာင္တန္းမ်ား၊ အေနာက္ဘက္ပိုင္းတြင္ ေျမနိမ့္လြင္ျပင္မ်ား တည္ရွိသည္။ ျပည္နယ္အတြင္း၌ သံလြင္၊ ေသာင္ရင္း၊ အတၱရံ၊ ဂ်ိဳင္း စသည့္ျမစ္ႀကီးမ်ား စီးဆင္းလ်က္ရွိသည္။ သာယာလွပေသာ ေတာေတာင္လြင္ျပင္ႏွင့္ ေပါမ်ားၾကြယ္၀သည့္ ေျမသယံ ဇာတ၊ ေရသယံဇာတမ်ားရွိသည္။

ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕မ်ားထားရစ္ခဲ့သည့္ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈပ်က္ျပားျခင္းဟူသည့္ သမိုင္းဆိုးေမြေၾကာင့္ ယခင္ကတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈမရွိဘဲ  ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေနာက္က်ခဲ့ရသျဖင့္၊ ေဒသတြင္းတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈရွိေစရန္ႏွင့္ အျခားျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားႏွင့္တန္းတူ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေစရန္အတြက္ မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက စီမံကိန္းမ်ိဳးစံုကို ျပည္နယ္အႏွံ႕အျပားတြင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးလ်က္ရွိသည္။

သံလြင္၊ အတၱရံ၊ ဂ်ိဳင္းျမစ္မ်ားေပၚတြင္ တံတားႀကီးမ်ားကို တည္ေဆာက္ေပးထား သျဖင့္ ယခုအခါ အျခားေဒသမ်ားသို႔လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕စြာ ဆက္သြယ္သြားလာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ ယခင္ကလမ္းမိုင္စုစုေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္သာရွိရာမွ ယခုမိုင္သံုးေထာင္ေက်ာ္အထိ ရွိလာသည္။ ျပည္နယ္အတြင္း အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ေပၚထြက္လာေစရန္အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္တစ္ခုႏွင့္ နည္းပညာတကၠသိုလ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ေပးထားၿပီးျဖစ္သည္။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈတြင္လည္း ေဆးရံုမ်ား၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈဌာနမ်ား သိသာစြာ မ်ားျပားလာသည္။ ထုိ႔ျပင္ ျပည္နယ္၏အနာဂတ္ပိုမိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစရန္အတြက္ အက်ိဳးျပဳဧက ၃၀၀၀ရွိမည့္ ေရဘုတ္ေရေလွာင္တမံ၊ ကင္းေယာ္ႏွင့္ ေဟာင္သေရာျမစ္တို႔ကိုျဖတ္သန္းမည့္ ျမစ္ကူးတံတားႀကီးမ်ားႏွင့္ ၇၃၂၅ မဂၢါ၀ပ္ထုတ္လႊတ္ေပးမည့္ ဟတ္ႀကီးေရေလွာင္စီမံကိန္းတို႔ကို တည္ေဆာက္ေပးလ်က္ရွိသည္။

          ၁၉၈၈ခုႏွစ္ကာလအေျခအေနမ်ားႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက ကရင္ျပည္နယ္သည္ အံ့မခန္းတိုးတက္လာၿပီဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။  ယင္းမွာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအေပၚထားရွိေသာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ေစတနာ၊ ေဒသတြင္းတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈႏွင့္ ေဒသခံမ်ား၏ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ တို႔ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

Standing in the southeast of Myanmar, Kayin State with an area of 11,730.85 square miles is home to various national races inclusive of Kayin, PaO, Mon, Bamar, Rakhine and Shan who have been living in amity and harmony from time immemorial. It shares plains, mountain ranges and jungles. In the east of the state are several mountain ranges stretching from north to south and in the west, low-lying plains. The Thanlwin River, the Thaungyin River, the Attayan and the Gyaing River flow through the state. It is blessed with pleasant and beautiful mountain ranges and plains and a large number of land and water resources.

Nevertheless, Kayin State previously lacked stability and peace and lagged behind other regions in development due to the legacy of disintegration of national solidarity intentionally left by the colonialists. Accordingly, the government has been implementing a variety of projects throughout Kayin State in order that it will be able to enjoy stability and peace again and catch up with other regions and states in terms of development.

As a result of the bridges spanning the Thanlyin River, the Attayan River and the Gyaing River which have been constructed recently, Kayin State is now also easily accessible by land from and to any other region around the country. Up to now, the total length of the roads in the state has increased from over 1000 to over 3000 miles, and it has recently witnessed a university for computer studies and a technological university intended to increase the number of the intellectual and intelligentsia along with a growing number of hospitals and health care centres. Yayboke Dam Project, which will be able to irrigate 3000 acres of farmlands, bridge projects crossing the Kinyaw River and the Haungthayaw River, and Hatgyi Dam Project, which will be able to generate 7325 megawatts a year on completion, are in progress for a bright future of the region.

Therefore, it is fair to say that Kayin State has enjoyed dramatic development if compared with its conditions in 1988, which is largely due to the benevolent attitude the government shows towards the people, the restoration of regional stability and peace, and hard work of local residents.

“ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြစိတ္၀င္စားတဲ့အင္းေလးကန္က ေကာလာတယ္။ ေရေပၚေစ်း ေရာင္းခ်တဲ့ ေနရာကက်ဥ္းသြားတယ္။ အရင္တုန္းက ငါးရက္တစ္ေစ်းဆိုၿပီး ေရေပၚေစ်းေတြရွိတယ္။ အခုမရွိေတာ့ဘူး။ ေရထဲမွာေရာင္းခ်တဲ့ ရိုးရာဓေလ့ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီ။ အခုေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားမွာ ေစ်းတစ္ခုလုပ္လိုက္ေတာ့ ေရွးကတည္းကရွိတဲ့ ေရေပၚေစ်းက ေပ်ာက္ကြယ္ဖို႕မ်ားေနၿပီ။ ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႕လိုၿပီ” ဟု အင္းေလး၊ ေတာင္ႀကီးဟိုတယ္ဇုန္အတြင္းေရးမွဴး ဦးေအာင္ေက်ာ္မိုးက ေျပာသည္။ 

ရိုးရာဓေလ့ႏွင့္အညီ ေရာင္းခ်ေနေသာ ေရေပၚေစ်းမွာ ယခုအခါ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေန ေသာ္လည္း အင္းေလးရိုးရာ ေရေပၚေစ်းကို ပံုစံယူကာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ရိုးရာေပၚေစ်းတစ္ခု ဖန္တီးၿပီး ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္၍ ၀င္ေငြမ်ားရွာေဖြေနေၾကာင္း သိရသည္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မရွိႏိုင္သည့္ ေရေပၚေစ်းကိုျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ မည္ဆိုပါက ျပည္တြင္း ျပည္ပ ဧည့္သည္မ်ားျပားစြာ ၀င္ေရာက္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၄င္းက ထပ္မံေျပာၾကားသည္။

“သဘာ၀အတိုင္း တည္ရွိၿပီး ျဖစ္တဲ့ေရေပၚေစ်းကို ျပန္ေဖာ္ထုတ္သင့္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြ တိုးလာမယ္။ ခုဟာက ေရေပၚေစ်းေပ်ာက္ၿပီး အမွတ္တရပစၥည္းအေရာင္း ဆိုင္ေတြမ်ားလာတယ္။ အရင္က အဲသည္ေလာက္မရွိဘူး။ ေရေပၚေစ်း ေနရာကို ၀င္ယူသလိုျဖစ္ေန တယ္။ သက္ဆိုင္ရာက ဒါကို ျပန္ေဖာ္ထုတ္ေပးသင့္ပါတယ္” ဟုဂ်ပန္ ဧည့္လမ္းညႊန္တစ္ဦးက ေျပာသည္။

“၂၀၁၀ ေလာက္တုန္းက ေရခန္းသြားလို႕ စက္ႀကီးေတြနဲ႕ ကုတ္ယူရတဲ့အထိ ေရာက္တယ္။ အင္းေလးကန္ပတ္လည္မွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြမရွိေတာ့ဘဲ ေရႊ႕ေျပာင္းေတာင္ယာနဲ႕ စိုက္ခင္းေတြပဲ ရွိတယ္။ သူတို႕ဆီက ဓာတုေဗဒစိုက္ပ်ဳိးေရးသံုးပစၥည္းေတြေၾကာင့္ ေရထဲမွာလည္း ညစ္ပတ္ ေနၿပီး တစ္စတစ္စ ေကာလာတယ္။ ဒီပံုတိုင္းဆို ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းေလးငါးဆယ္ဆို အင္းေလးကန္ ရွိေတာင္ ရွိပါ့မလားဆိုတာ မေတြးရဲဘူး။ ဒါကိုအစိုးရ အပါအ၀င္ ေဒသခံျပည္သူေတြ အသိစိတ္နဲ႕ ပါ၀င္ကူညီမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးမွာ အေကာင္းဆံုးအေနအထားတစ္ခု ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္တယ္” ဟု အင္းေလးကန္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးတြင္ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ေနသူ ဦးစည္သူလြင္က ေျပာသည္။

အင္းေလး ေရေပၚေစ်းသည္ ၁၉၉၇-၉၈ ခုႏွစ္ေလာက္ခန္႕မွ စတင္ကာ တျဖည္းျဖည္း တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ ကြယ္စျပဳလာခဲ့ၿပီး ယခုအခ်ိန္တြင္ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္လု အေနအထားသို႕ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

“Inlay Lake, a popular tourist attraction, is silting up and the water surface is getting small. There used to be five-day floating markets, but now they are no more. The long tradition of trading on the water surface is diminishing. To make matters worse, a new market has been set up at the Phaungdaw Oo Pagoda, so this tradition is in danger of becoming defunct. Accordingly, it is time we worked together to revive this tradition,” said Secretary of Inlay-Taunggyi Hotels Zone U Aung Kyaw Moe.

          It is learnt that the traditional floating market is fading away, but Thailand has erected an artificial floating market in the design of Inlay traditional floating market with the aim of attracting the attention of more foreign tourists. He added that the region would receive a greater number of local and foreign tourists if the peculiar floating market was revitalized.

A tour guide for Japanese tourists said, “We should revive the traditional floating market, and only then will the region will be more attractive to foreign tourists. But, the floating market is no more and there are more and more souvenir shops. Previously, souvenir shops were not that many. In fact, the floating market is replaced with them. So, authorities should try to revive it.”

 “Around 2010, the lake dried up, so it was dredged with dredgers. Now, around the Inlay Lake are slash and burn farms and plantations, but no trees. The lake has been polluted with toxic waste from the agricultural farms and it’s silting up. I can’t bear the thought that Inlay Lake can last for only 40 to 50 years from now if things go on like that. I hope that tasks for renovation of the lake will be stepped up if the government and local residents take part in the tasks with a sense of duty,” said U Si Thu Lwin, who is participating in the movements for sustainable development of the lake.

Inlay Lake floating market has been diminishing since 1997-98 and now it is on the edge of dwindling away.

မိတၳီလာၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳ႕မရပ္၊ သမိုင္း၀င္ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၁၂၉ႀကိမ္ေျမာက္ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္ႀကီးကိုဇာတ္ပြဲ၊ ျမန္မာ့ရိုးရာေလာင္းေလွၿပိဳင္ပြဲ၊ ခ်ားရဟတ္၊ ယိမ္းေလွ၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ ေတြနဲ႕ စည္စည္ကားကားက်င္းပသြားမွာျဖစ္တယ္လို႔သိရပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႕ မတူ ကန္အေရွ႕ဘက္ေရာ အေနာက္ဘက္မွာပါ ဆိုင္ခန္းေတြ တိုးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ခြင့္ၿပဳမွာျဖစ္လို႔ ဆိုင္ခန္းဖြင့္လို သူေတြဟာ ဆိုင္ခန္းမ်ားေနရာခ်ထားေရးေကာ္မတီဆီမွာ ၂၃-၉-၂၀၁၂ရက္မတိုင္ခင္ စာရင္းေပးသြင္း ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႕မွာေတာ့ ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿမဲျဖစ္တဲ့့ သံဃာေတာ္အပါး ၁၀၀၀ကို လွဴဖြယ္ပစၥည္းအစုစု ေလာင္းလွဴပူေဇာ္သြားမွာျဖစ္လို႔ လွဴဒါန္းလိုသူမ်ားအေနနဲ႕ ေဂါပကရံုးခန္းကို ေတာ္သလင္းလဆန္း ၈ရက္ေန႔ေနာက္ဆံုးထားၿပီး စာရင္းေပးသြင္းႏိုင္ၾကပါတယ္။

          ဒီႏွစ္ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္ႀကီးမွာ ျမန္မာ့ရိုးရာေလာင္းေလွၿပိဳင္ပြဲကို ခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ ပိုမိုစည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာက်င္းပသြားမယ္လို႔သိရတဲ့အတြက္ ၿပိဳင္ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီကို ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။

           “ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈအားကစားနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ေလာင္းေလွၿပိဳင္ပြဲကို ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပတဲ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ထည့္သြင္းက်င္းပလာခဲ့တာပါ။ မိတၳီလာကန္ပတ္၀န္းက်င္က ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္ေဒသခံအမ်ားစုက ေလွၿပိဳင္ပြဲကိုပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲကိုအႀကီးတန္း၊ အငယ္တန္း ႏွစ္တန္းခြဲထားပါတယ္။ အငယ္တန္းမွာပထမရတဲ့အသင္းက ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ အႀကီး တန္းကိုပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရၿပီး၊ အႀကီးတန္းသံုးႏွစ္ဆက္တိုက္အႏိုင္ရတဲ့အသင္းက တံခြန္စိုက္ဒိုင္းဆု ဖလားကို အၿပီးပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲႏွစ္မ်ိဳးလံုး သံုးခ်ီသံုးလားေလွာ္ခတ္ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ့စနစ္နဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပေရးေကာ္မတီ၀င္တစ္ဦးကေျပာျပပါတယ္။

          ၿပိဳင္ပြဲမစတင္ခင္ ေလွအသင္းေတြအားလံုးစုစည္းၿပီး ပန္းတိုင္အနီးမွာရွိတဲ့ ေဖာင္ေတာ္ဦး ေစတီေတာ္ကို ေလွဦးတိုက္ေလွာ္ခတ္ၿပီ ေလွၿပိဳင္ပြဲ ဖြင့္ပြဲျပဳလုပ္ေလ့ရွိတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ ၀င္ခါနီးအခ်ိန္မွာလည္း ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေလွအသင္းတိုင္းဟာ ေစတီေတာ္ကို ေလွဦးတိုက္ေလွာ္ခတ္ပူေဇာ္ၿပီး မွသာ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေလ့ရွိပါတယ္။ အခုႏွစ္ျမန္မာ့ရိုးရာေလာင္းေလွၿပိဳင္ပြဲမွာ အႀကီးတန္းမွာ ေျခာက္သင္း၊ အငယ္တန္းမွာ ၁၁သင္း စုစုေပါင္း ၁၇သင္းပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမယ္လို႔ ုသိရပါတယ္။

The 129^th Buddha Pujaniya Festival of the Phaungdaw Oo Pagoda in Myoma Ward, Meiktila Township, will be held on a grand scale in conjunction with drama play, traditional regatta, ferris wheel, display of decorated boats and festivities. Unlike in previous years, permission will be granted to open more shops on both east and west sides of the lake this year. So, those wishing to open shops are to register at the Shops Committee not later than 23 September 2012. The annual ceremony to offer alms to 1000 monks will be held on Full Moon Day of Tawthalin. Well-wishers are reminded to report to the Office of the Pagoda Board of Trustees by the 8^th of Tawthalin.  

          We’ve learnt that traditional regatta will be organized on a grander scale than previous years in the festival, so we met the Regattas Committee for an interview.

          A committee member said, “The regatta, one of Myanmar traditional sports events, has been held in the years in which Phaungdaw Oo Pagoda Festival takes place. The majority of the residents in the villages and wards around Meiktila Lake take part in the regatta. The regatta is of two divisions — senior division and junior division. The first prize winner in the junior division is promoted to the senior division the following year. And if a team has won the trophy three years in a row, it will get the trophy for good and all. In both divisions, the teams compete the best of three”.

          Prior to the regatta, all the teams row their boats shoulder to shoulder towards the Phaungdaw Oo Pagoda near the finishing line to launch the regatta. And just before the event, every participant team rows their boat towards the pagoda as a gesture of paying reverence to it. This year, six teams join the senior division and 11 teams join the junior division, totaling 17 teams.

ရန္ကုန္တိုင္းေတာင္ပိုင္းခရိုင္၊ သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဘုရားကုန္းေက်းရြာအုပ္စု၊ လက္ယက္စမ္းရြာ မွာရွိတဲ့ ၀ိရတီေတာရ စမ္းသီတာသီလရွင္ေက်ာင္းေလးဟာ ပအို႔၀္တိုင္းရင္းသူသီလရွင္အပါး ၃၀ေက်ာ္နဲ႔ လက္လုပ္လက္စားေတြရဲ႕သားသမီးေပါင္း၁၃၀ေက်ာ္ကိုအခမဲ့ပညာသင္ၾကားေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ေပးလ်က္ရွိပါတယ္။

သီလရွင္ဆရာႀကီးေဒၚေဟမာသီက “ဆရာေလး အသက္၁၅ႏွစ္မွာသီလရွင္၀တ္ခ်င္စိတ္ေပၚ လာတယ္။ အေမကမ၀တ္ေစခ်င္ေပမဲ့ မရမကခြင့္ေတာင္းလို႔ သီလရွင္၀တ္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ၀တ္ၿပီးေတာ့ လည္းအေမကလူထြက္ဖို႔လာေျပာေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သာသနာမွာေပ်ာ္ေနေတာ့လူမထြက္ခ်င္ေတာ့ ဘူး။ အႀကီးတန္းေအာင္တဲ့အထိ ပရိယတၱိစာေပေတြသင္ယူခဲ့တယ္” လို႔ေျပာျပပါတယ္။

“စာမသင္ခင္မနက္ပိုင္း အလွဴခံၾကြရတယ္။ ဆယ္နာရီခြဲေလာက္ဆိုရင္ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ၿပီ။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေက်ာင္းပိတ္ရင္ အိမ္ျပန္ခြင့္ျပဳတယ္။ ညဘက္မွာဆိုရင္ ည၀ါတို႔၊ ပ႒ာန္းတို႔ကို စာျပန္ ေဆာင္မွာ စာျပန္ၾကရတယ္။ စာမရရင္ျပင္းျပင္းထန္ထန္အျပစ္ေပးခံၾကရတယ္။”

“ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းတရားအားထုတ္ဖို႔ဆိုၿပီး ၂၀၀၇ခုမွာ ဒီေက်ာင္းကိုေရာက္လာတာ။ ေနာက္ပိုင္း အနီးအနားမွာရွိတဲ့ကေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္းနဲ႔ ပညာစသင္ေပးျဖစ္သြားတာပါ။ စသင္တဲ့ႏွစ္မွာပဲ ကေလးအေယာက္၇၀ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ပအို႔၀္တိုင္းရင္းသူေလးေတြ ၃၀ေက်ာ္အပါအ၀င္ ၁၆၀ေလာက္ရွိပါတယ္။”

“ေနရာကေခ်ာင္က်ေတာ့ အလွဴရွင္ေတြက တစ္ခါတစ္ခါမွ လာပါတယ္။ ပန္းသီးေဖာင္ေဒးရွင္း ကလည္းတတ္ႏိုင္သေလာက္လွဴဒါန္းေပးေနပါတယ္။ အစားအေသာက္ဆိုရင္လည္း ေန႔တိုင္း ပဲကတၱီ ပါျပဳတ္နဲ႔ ငါးပိေထာင္းနဲ႕ ဆန္ၾကမ္းကိုပဲစားၾကရပါတယ္။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႕က ဘီပိုးကာကြယ္ေဆးေတြ လာထိုးေပးသြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဆရာေလးတစ္ပါးတည္း ဘီပိုးရွိေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။”

“စိတ္ဓာတ္မက်ပါဘူး။ တရားနဲ႕ပဲေျဖပါတယ္။ ေဆးကုသမႈလည္းခံယူသလို အားတဲ့အခ်ိန္မွာ လည္း တရားထိုင္ပါတယ္။ အခုမွသာသနာေတာ္အတြက္ စလုပ္တယ္လို႔ပဲ ခံယူပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးကို ပါရမီျဖည့္သြားခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဆရာေလး ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းရွိ သမွ် ဆက္လုပ္သြားမွာပါ။”

Virati Tawya Santhida Nunnery in Let Yet San Village, Phayagon Village-tract, Thanlyin Township, southern Yangon Region, provides free education and meals and takes care of over 30 PaO nuns and over 130 children of labourers.  

Presiding Nun Daw Hemasi said, “At the age of 15, I was in the mood to be ordained as a nun. My mother didn’t agree with that, but in the end, I was given permission because I persisted in my demand. Some days after that, she came to the nunnery and persuaded me to leave the religious order. But I was happy to be a nun there, so I didn’t leave the religious order. I completed the senior grade residing in that nunnery.”

 “Before the morning class, we had to go around the ward for alms. We got back the nunnery by half past ten. We were allowed to go back home in summer vacation once a year. We had to recite by heart evening studies and Patthana in the lecture hall in the evening. We were given severe punishments if we weren’t found to digest our lessons.”

 “I moved to this nunnery in 2007 with the aim of leading a secluded life for doing meditation. Later I took care of nearby needy children and happened to teach them. In the very first year, I received over 70 children. Now, I have 160 children including over 30 PaO nuns.”

 “Our nunnery is in a little deserted place, so well-wishers seldom make donations to our nunnery. The Apple Foundation provides us with as much aid as it can. As to meals, we have boiled bitter lablab, pounded shrimp paste and hard rice every day. Recently, a health organization vaccinated us against Hepatitis B. At that time, I was the only one who was found Hepatitis B positive here.”

 “However, I’m not downhearted. I console myself with the thought that it’s due to my past misdeeds. I receive medical treatment and in my spare time, I do meditation to cure the disease. I assume that I’ve made only a start for contribution to the Sasana. I’m eager to keep teaching the children as part of my fulfilling perfection in wisdom. So, I’ll keep working with brains and brawn.”